Naglakbay ang siklista sa Japan sa pagtatangkang makita kung ano ang nasa ilalim ng makintab na ibabaw ng isa sa mga pinakakilalang brand ng pagbibisikleta, Shimano
Nakatayo ako sa platform 22 sa Osaka's City Station at malinaw na may mali. Ang mga railway guards ay tumatakbo sa platform na sinusubukang panatilihin ang isang malamig na hangin ngunit ang simpleng katotohanan ay ang bullet train na maghahatid sa amin sa Shimano's factory sa Shimonoseki, Japan, ay tumatakbo nang huli ng 45 minuto.
Siguradong gugulong ang mga ulo. Ang malalaking snowflake ay nahuhulog sa mga riles at sinisisi ng mga indicator ang lagay ng panahon para sa mga pagkaantala sa isang sistema ng riles na kilala sa kanyang to-the-second timing.
Mukhang mas nakakaapekto ang maling uri ng snow kaysa sa naliligalig na commuter sa UK.
Kapag nakasakay na, mabilis ang bullet train – Inoorasan ito ni Strava sa maximum na 375kmh – ngunit halos 600km ito sa baybayin papuntang Shimonoseki at malayo kami sa iskedyul.
Dahil dito, ang factory tour ay nagiging isang mabilis na pagbisita – 'mayroon kang 12 minuto para kumain ng tanghalian' – na halos wala kaming makita bago kami ihatid pabalik sa istasyon upang hindi makaligtaan ang aming pabalik na tren.
Isa lang itong bahagi ng isang biyahe na magbibigay-daan sa akin na makita ang buong set-up ng Shimano, kabilang ang pabrika ng Shimonoseki at ang bagong Sakai Intelligent Plant (SIP) at Manufacturing Technology Center (MTC) sa Osaka.
Bagama't nakakahiya na ang unang bahagi ay napakawalang-bisa, hindi ko maiwasang magtaka kung gaano ba talaga kagustong malaman ni Shimano ang mga tagalabas.
Mukhang tusong inayos ang aming paglilibot upang ipakita sa amin ang marami habang kaunti lang ang ibinubunyag.
Cutting edge
Hindi nakakagulat na ang Shimano ay itinatag sa Sakai city sa Osaka Prefecture. Ang rehiyon ay kilala sa paggawa ng bakal nito at lalo na sa paggawa ng mga dalubhasang kutsilyo.
Noong 1543 dumaong ang mga Portuges sa daungan at nagsimulang mangalakal ng mga baril at tabako. Ang mga dahon ng tabako ay nangangailangan ng isang partikular na uri ng kutsilyo – tulad ng isang mataas na cleaver – at ang mga lokal na panday ay nagsimulang gumawa ng mga ito.
Bumuo sila ng network ng maliliit na artisan shop na eksklusibong nakatuon sa iba't ibang bahagi ng proseso ng paggawa ng kutsilyo, gaya ng paggiling, paggawa ng hawakan at pag-ukit.
Bagama't ginawa sa ilalim ng maraming iba't ibang pangalan ng tatak, ginamit ng lahat ng kutsilyo ang kalidad na selyo ng Sakai Wazashu.
Kaya ang Sakai City ay naging kasingkahulugan ng mga de-kalidad na kutsilyo. Maaari mong tawaging Sheffield ng Silangan.
Sa loob ng Sakai Intelligent Plant ay may nakikita kaming mga lightbox na nagpapakita ng magagandang kaayusan ng bawat bahagi na papunta sa Shimano pedal, brake, o shifting system.
Ang lahat ng ito ay napakakinang at maganda, ngunit narito kami upang makita ang proseso ng produksyon sa pagkilos, kaya ang pananabik ay tumaas habang dinadala kami sa sahig ng pabrika.
Maliban hindi ito mismo sa sahig, ngunit isang walkway na 10 metro sa ibabaw ng lupa na ginawa para sa mga factory tour.
Nag-aalok ito ng bird’s-eye view, habang pinapanatiling ligtas ang mga maingay na mamamahayag mula sa kung saan nagpapatuloy ang tunay na gawain.
Ang loob ng malaking gusali ay nagpapaalala sa akin ng pugad ng isang kontrabida mula sa isang pelikulang James Bond. Ang lahat ay walang batik; malalaking makina na umiikot; ang mga manggagawang naka-oberol at hard hat ay gumagawa ng kanilang mga tungkulin, na pinangangasiwaan ng isang silid na puno ng mga lalaki na matamang nakatingin sa mga monitor.
Lubos kong inaasahan na makikita ko si Blofeld na nakatingin sa ibaba mula sa kanyang control room habang hinahaplos ang kanyang puting pusa.
Inilabas ko ang aking camera, ngunit magalang akong hiniling na itabi ito. Dapat ay naalala ko ang aking tie-pin spy camera.
Ang gusali ay malinis na parang operating theatre. Ang SIP ay kung saan ginagawa ang high-end na componentry gaya ng Ultegra at Dura-Ace, at karamihan sa trabaho ay ginagawa ng mga automated na makina.
Maging ang mahahalagang trabaho sa pagdadala ng hilaw na materyal sa paligid ay ginagawa ng mga robot na forklift, na sumasayaw sa bawat isa nang may perpektong pagkakatugma.
Ang mga lalaki sa screen ay ang nerve center ng produksyon, kung saan naka-program ang lahat ng trabaho. Maaari pa silang magsagawa ng mga gawain sa ibang mga pabrika ng Shimano sa ibang bansa nang malayuan.
Kuwartong may tanawin
Sa dulo ng bawat walkway ay isang viewing room na may video screen upang ipakita ang proseso at isang wall unit na naglalaman ng mga bahagi sa iba't ibang yugto ng kanilang produksyon mula sa isang bukol ng malamig na aluminum hanggang sa isang kumikinang na Dura-Ace crank.
Mula sa aming mataas na kinatatayuan, makikita namin ang mga sprocket at iba pang piraso ng drivetrain na inilalabas sa mga makina bawat limang segundo.
Sa Shimonoseki humigit-kumulang 80,000 hanggang 150,000 crank ang maaaring gawin kada buwan, ngunit ayon sa global marketing manager na si Manabu Tatekawa, maaaring tumaas ang numerong iyon kung umiiral ang demand.
Sa halip na makalapit sa pagmamanupaktura gamit ang isang camera, sinisimulan kong mag-quiz kay Tatekawa tungkol sa paraan ng pagtatrabaho ni Shimano.
‘Gumawa ang bagong teknolohiya sa Sakai City at pagkatapos ay kinopya at i-paste sa iba't ibang pabrika natin sa buong mundo para makagawa ng parehong bagay,’ sabi niya.
‘Kaya kahit na nagpapadala kami sa China at iba pang mga lokasyon upang bawasan ang mga gastos sa pagmamanupaktura, pinapanatili namin ang tradisyon ng Hapon na may mataas na kalidad.
'Sa Shimonoseki mayroon tayong lahat ng proseso sa ilalim ng isang bubong, mula sa pagkuha ng mga hilaw na materyales hanggang sa pagputol ng mga ito hanggang sa pagbubuo, pagmachining at pagtatapos at pagpapadala.
'Talagang flexible ang bawat proseso. Maaari tayong gumawa ng mga Nexus hub balang araw at magpalit sa front chainring assembly sa susunod.’
Metal gurus
Sinasabi sa amin ni Tatekawa na gumagamit lang si Shimano ng mga metal mula sa Japan dahil sa ganoong paraan maaari itong maging kumpiyansa sa kalidad at kung paano kumikilos ang bawat partikular na metal sa ilalim ng mga proseso ng pagmamanupaktura.
‘Nagtitiwala kami sa aming nalalaman,’ sabi niya. ‘Mayroon kaming mga pabrika sa China ngunit nag-import kami ng Japanese aluminum at steel sa halip na lokal na pinanggalingan.
'Ito ay hindi ang kaso na ang isang mas mababang grado na grupo ay kinakailangang magkaroon ng mas mababang uri ng mga materyales. Depende talaga ito sa end use.
'Maaaring nakasakay sa bike ang isang mid to low-range na grupo na nasa labas sa lahat ng panahon na may mababang maintenance at dapat itong napakatagal.
'Sa high end walang kompromiso dahil ito ay tungkol sa karera at performance, kaya gumagamit kami ng maraming titanium at high-grade na aluminum.
'Walang kompromiso sa antas na iyon dahil isang sentimetro lang ang kailangan para matalo sa isang karera.’
Isasaalang-alang ba ni Shimano ang mga pangkat ng carbon fiber? 'Maaari tayong gumawa ng aluminum crank na katumbas ng performance ng anumang carbon crank,' sabi ni Tatekawa.
‘Hindi namin kailangang maningil ng higit pa sa consumer. Ang mas mababang gastos at mas mahusay na pagganap ang aming layunin.
'Maaari kang gumawa ng itim na crank at chainrings at maglagay ng sticker para magmukha itong carbon, ngunit hindi lang ito tungkol sa hitsura.
'Sa aming mga pagsubok nakamit namin ang 98% na kahusayan sa paglipat ng kuryente mula sa pedal patungo sa lupa.’
Malinaw na si Shimano ay hindi nagmamadaling yakapin ang mga itim na bagay, at si Tatekawa ay pantay na na-animate kapag binanggit ko ang paksa ng disc brakes: 'Ang lahat ay nagsasalita tungkol sa mga disc brake sa mga road bike ngayon.
'Sa tingin nila ay maaari nating ilipat ang ating mga mountain bike disc brake mount sa road bike, ngunit ibang-iba ang mga ito.
'Malaki, mataba at matigas ang paa ng mountain bike ngunit manipis ang fork leg ng road bike at ibang-iba ang power transfer, kaya kinailangang magdisenyo ng ganap na bagong mount.’
Ipinaliwanag ni Tatekawa na ang bawat bagong pangkat ng Dura-Ace ay resulta ng apat na taong disenyo at pagsubok, at kapag nailunsad na ito ay babalik ito sa drawing board upang magsimula ng bago mula sa simula.
‘Kada apat na taon, ina-update at muling idinisenyo ang teknolohiya. Hindi kami gumagawa ng anumang kompromiso upang mawala ang ilang gramo. Mayroon na kaming Dura-Ace at Ultegra na may Di2. Hindi pa 105.
'Patuloy kaming tinatanong ngunit kailangan namin itong makuha nang eksakto. Siyempre, binibili namin ang mga baterya at iba pang bahagi mula sa labas, ngunit mula noong 2009 ay naghahanap kami ng mga tamang kable ng kuryente at wala kaming mahanap.
'Hiniling namin ang bawat kumpanya – Sony, Panasonic, Phillips – na gumawa ng waterproof cable para sa amin at sinabi nilang walang paraan. Kaya kami mismo ang gumawa ng tamang cable. Iyan ang hilig namin.’
Tinanong kung sino ang ire-rate niya bilang mga karibal, naging pilosopo si Tatekawa: 'Para sa akin ang pinakamalaking kumpetisyon ay hindi nagmumula sa iba pang gumagawa ng mga bahagi ng bisikleta, ito ay nagmumula sa Xbox, Nintendo at PlayStation – mga bagay na nagpapanatili sa mga tao sa loob ng kanilang mga bahay kapag sila ay maaaring nasa labas ng pagsakay at nararamdaman ang mga benepisyo.
'Gusto naming lumabas ang mga tao at tamasahin ang kalikasan.’
Nawala sa pagsasalin
Magiging wireless ba si Shimano bilang tugon sa rebolusyonaryong eTap shifting system ng SRAM? Ang tagapamahala ng tatak ng kalsada na si Takao Harada ay pumasok upang magbigay ng karaniwang Shimano-esque na sagot: 'Maraming taon na kaming gumagamit ng cable shifting.
'Lahat ng aming mga propesyonal na sakay ay nagsasabi na sila ay nasiyahan sa cable shifting ng Di2 at magpapatuloy kami sa ganoong paraan.
'Mas mabagal na kumuha ng mga bagong pagbabago ang mga propesyonal na siklista dahil sila ang gumagamit ng kagamitan araw-araw, at kailangang magtiwala dito.
'Kailangan nating ipakita sa kanila kung ano ang posible at sa huli ay maaari silang magbago.’
Hindi ako sigurado kung oo o hindi iyon. Ang katulad na malabo ay nakakatugon sa susunod na pagtatanong tungkol sa pag-filter ng electronic shifting pababa sa mga grupo sa ibaba ng Ultegra.
‘Isang pangarap para sa amin na gawing elektroniko ang aming mga system,’ ang misteryosong sabi ni Harada.
At hindi binibilang ni Shimano ang isang 12-speed groupset sa hinaharap, ngunit huwag din umasa ng malinaw na sagot kung kailan iyon mangyayari.
‘Talagang may posibilidad sila,’ sabi ng brand manager na si Tsutomu Muraoka.
‘Ngunit kailangan nating bumuo ng bagong platform para sa tibay. Isang pangarap para sa amin na gawin itong available sa mga riders, at tiyak na hindi out of the question.’
Sa oras na matapos ang aking paglilibot, pakiramdam ko ay nakakita ako ng ilang mga kamangha-manghang bagay, nakilala ko ang ilang mga kawili-wiling tao at ginagalang ako nang may malaking paggalang.
Tiyak na isang karangalan na payagang bumisita sa Shimano, ngunit hindi ako sigurado na mas matalino ako sa mga pamamaraan ng kumpanya, sa etos nito o sa plano nito para sa hinaharap.
Marahil iyon ang punto – hindi ka magiging pinakamalaking pangalan sa industriya ng pagbibisikleta sa pamamagitan ng madaling pagbibigay ng iyong mga sikreto.
